Relacje z Jubileuszu JEEVODAYA w grudniu 2019 r.

Wyjazd do Indii w grudniu 2019 r. miał, moim zdaniem, dwa cele: uczestniczenie w obchodach rocznicowych Ośrodka w Jeevodaya i zobaczenie kawałeczka Indii. Ale zaistniało coś jeszcze, co trudno byłoby zaplanować: pomiędzy uczestnikami powstała serdeczna więź, która utrzymywana jest nadal, w formie korespondencji elektronicznej, dzielenia się  – na forum całej grupy, a

Czym jest Jeeevodaya? … to jest CZAS. Powiesz, że to jest miejsce nie czas. Ale ja uważam, że to jest właśnie CZAS. Czas na różne rzeczy. Pytasz: dlaczego? Już Ci wyjaśniam. Jeevodaya to czas rekolekcji. Tak się złożyło, że przyjechałem do misji właśnie w czasie adwentu, w czasie rekolekcji, w czasie na przemyślenia – to idealne miejsce żebyś

Podróż do Indii i do Jeevodaya to było moje wielkie marzenie. Podróż życia. Ulice Delhi zaskoczyły mnie i pozytywnie i negatywnie. Ludzie śpiący, przesiadujący na chodnikach, dzieci żebrzące na ulicy, no i samochody. Cała masa samochodów i skuterków trąbiących na siebie nawzajem. Nikt nie przestrzega przepisów i nie ma kolizji. Przejście na drugą stronę ulicy graniczy

Sama możliwość wyjazdu do Indii stała się dla mnie milą niespodzianką . Historia i dziś w jakiś sposób przenikają przez wydarzenia dnia codziennego. Na pielgrzymkę do Jeevodaya zabrałam duchowo kilku patronów; św Barbarę -patronkę dnia rozpoczęcia pielgrzymki (4 grudnia), św. Franciszka Ksawerego - patrona Indii, św. Rafała Archanioła – patrona wędrowców

Byłam już w Indiach trzykrotnie i zwiedziłam wiele miejsc, ale zawsze najważniejszy był pobyt w Jeevodaya, w Ośrodku Rehabilitacji Trędowatych, prowadzonym przez doktor Helenę Pyz. Ostatnim razem, w grudniu 2019 r., wzięłam udział w pielgrzymce do ośrodka, gdyż odbywały się tam uroczystości jubileuszowe z okazji 50-lecia istnienia placówki. Od mojego poprzedniego pobytu w Indiach trzy lata

Indie - to kraj kontrastów, który fascynuje, ale bywa też uciążliwy. Z upływem czasu to te kolory Indii pamięta się, a uciążliwość zaczyna się traktować jako specyfikę kulturową - po prosty orient. Kochane Indie dosyć szybko nauczyły mnie asertywności. W oczach Hindusów, biały człowiek to jak chodzący portfel i dlatego w Indiach bardzo

Mnie trudno jest pisać szczególnie o Jeevodaya z uwagi na bardzo subiektywne odczucia. To, co robi Helena jest niewyobrażalne. Ją ukształtowała Jej własna choroba, Jej nieprawdopodobna, jako dziecka, walka o odzyskanie sprawności. Dzięki temu pozostałością po chorobie jest "tylko" prawa noga, ponieważ była całkowicie sparaliżowana. Miała paraliż obydwu nóg, obydwu

Indie zawsze miały szczególne miejsce w moim życiu. Z Adopcja serca jestem związana prawie od początku jej istnienia. Byłam też  w stałym kontakcie listownym z dr Heleną Pyz.  25 lat temu zostałam adopcyjną mamą Itvarin. Kilka razy w roku dostawałam listy w jezyku hindi pisane jej małą rączką. Helena cierpliwie je tłumaczyła  i relacjonowała mi stan zdrowia Itvarin

Nie jest mi łatwo przejść do porządku dziennego, po tym co zobaczyłem i czego doświadczyłem w czasie Pielgrzymki do Jeevodaya. Cały czas byłem świadomy, że moje skromne datki jakie co miesiąc ofiaruję na rzecz ośrodka Jeevodaya, a w którym większości to dzieci porażone chorobą trądu, będące w trakcie leczenia lub wyleczone z tej choroby są kroplą w morzu, a nie w oceanie.