Szkoła podstawowa, kl. 7-8

Cele lekcji:
Po skończonych zajęciach uczeń:
I. WIEDZA
- ma podstawową wiedzę na temat choroby trądu;
- wie, jakie są cele misji i trudności misjonarzy;
- zna początki działalności ośrodka Jeevodaya, jego misję i działalność.
II. UMIEJĘTNOŚCI
- próbuje włączyć się w dyskusję, szukać odpowiedzi, podejmować samodzielne myślenie, wyrażać własną opinię, wyciągać wnioski;
- doskonali umiejętność współpracy z grupą osób.
III. POSTAWY
- rozumie motywy podejmowania decyzji służących pomocy, dobru innych;
- jest przekonany o słuszności poświęcenia się człowieka dla dobra innych ludzi, pracy na misjach;
- wyraża chęć pomocy słabszym, potrzebującym.
Czas pracy: 1-2 godz.
Formy pracy: indywidualna, zbiorowa, praca w grupach.
Metody pracy: „burza mózgów”, pogadanka, praca z tekstem, dyskusja, plansza, pokaz, ćwiczenia.
Materiały i środki dydaktyczne:
1. Tekst pt. List z Jeevodaya, „Jeevodaya A.D.2009”, s.38-41 (załącznik nr 1).
2. Plansze: nt. misji, Jeevodaya, materiały do ćwiczeń związanych z tekstem (załączniki nr 2, 3, 5).
3. Pokaz na temat choroby trądu (załącznik nr 4).
PRZEBIEG LEKCJI:
I. Wprowadzenie:
Poprzez zastosowanie metody „burza mózgów” zastanawiamy się nad pojęciem „misje”. Wyniki pracy porównujemy z planszą nt. misji – załącznik nr 2.
II. Lekcja właściwa:
1. Odczytanie tekstu pt. List z Jeevodaya – załącznik nr 1.
2. Krótki wykład na temat Jeevodaya tytułem wyjaśnienia do tekstu lub szerszy – pokaz na temat trądu i plansza o Ośrodku – załączniki nr 4 i 5.
Trąd – bakteryjna choroba zakaźna skóry i nerwów. Zakażenie następuje droga kropelkową przez długotrwały kontakt z chorym. Obecnie uleczalna; wczesne wykrycie zmniejsza ryzyko okaleczeń. Nieleczona choroba okalecza kończyny i twarz.
Jeevodaya – Ośrodek Rehabilitacji Trędowatych w Indiach, w stanie Chhattisgarh założony w 1969 roku przez ks. dr Adama Wiśniewskiego, lekarza, pallotyna. Celem działań ośrodka jest pomoc trędowatym i ich rodzinom (leczenie chorych, edukacja i wychowanie ich dzieci, które z powodu choroby (własnej czy kogoś z rodziny) są wykluczone ze społeczeństwa (nie mogą korzystać z opieki lekarza, chodzić do powszechnej szkoły).
Początkowo placówkę Jeevodaya stanowiły 3 wojskowe namioty, później powstały budynki: kościół, przychodnia, internaty, szkoła. Dziś Jeevodaya to ośrodek rehabilitacyjno-edukacyjno-wychowawczy, zamieszkały przez około 500 dzieci z rodzin dotkniętych trądem oraz około 100 osób (głównie wyleczonych trędowatych) podejmujących tam pracę. W 1989 roku, po śmierci ks. Adama do pracy jako lekarz zgłosiła się Helena Pyz, polska misjonarka z Instytutu Prymasa Wyszyńskiego. Od 1993 w Warszawie Instytut prowadzi Sekretariat Misyjny Jeevodaya, który organizuje pomoc charytatywną dla Ośrodka.
Ks. dr Adam Wiśniewski – pallotyn, lekarz. Od dziecka marzył o pracy misyjnej. Wyjechał na misje jako kapłan i lekarz; w Indiach leczył chorych na trąd – dla nich założył Ośrodek Jeevodaya („świt życia”). Oprócz posługi medycznej pełnił w Jeevodaya posługę duszpasterską, głosząc słowem i czynem Chrystusa. Obecnie posługą duszpasterską i zarządzaniem ośrodkiem zajmują się induscy pallotyni.
3. Pogadanka na temat przeczytanego listu.
4. Ćwiczenie do pracy indywidualnej – załącznik nr 3.
5. Praca w grupach na podstawie przeczytanego tekstu. Odpowiedź na pytanie:
Na czym polegała praca założyciela Jeevodaya i jego towarzyszy?
Jakie trudności trzeba było pokonać, aby powstało to miejsce?
Prace: budowa domów, wiercenie studni, leczenie chorych, wychowywanie dzieci, ewangelizacja.
6. Cele misji – pogadanka. Przykładowe pytania:
Dlaczego niektórzy wybierają wyjazd na misje jako cel swojego życia?
Czy są możliwe misje bez celu nadrzędnego, jakim jest Bóg?
Czy człowiek może sam/swoim ludzkim wysiłkiem pokonać tak wielkie trudności?
7. Zadanie domowe:
Jak mogę pomóc misjom? – praca ustna lub pisemna.
Oprac. Małgorzata Wojewoda