Szkoła podstawowa, kl. 7-8

Cele lekcji:
Po skończonych zajęciach uczeń:
I. WIEDZA
- ma podstawową wiedzę na temat Ośrodka Jeevodaya i choroby trądu;
- wie, co to jest nawrócenie, jakie mogą być rodzaje nawróceń i drogi do nawrócenia,
- zna historie bohaterów tekstu – mieszkańców Jeevodaya.
II. UMIEJĘTNOŚCI
- próbuje włączyć się w dyskusję, szukać odpowiedzi, podejmować samodzielne myślenie, wyrażać własną opinię, wyciągać wnioski;
- doskonali umiejętność współpracy z grupą osób.
III. POSTAWY
- rozumie sens podejmowania pomocy potrzebującym, uczynków miłosierdzia i ewangelizacji,
- jest przekonany o słuszności poświęcenia się człowieka dla dobra innych ludzi, pracy na misjach,
- wyraża chęć pomocy słabszym, potrzebującym.
Czas pracy: 1-2 godz.
Formy pracy: indywidualna, zbiorowa, praca w grupach.
Metody pracy: „burza mózgów”, „śnieżna kula”, pogadanka, praca z tekstem, dyskusja, mapa mentalna, plansza, pokaz.
Materiały i środki dydaktyczne:
1. Teksty: Sonauram Mandavi i Mamta, „Jeevodaya A.D.2009, s. 7, 16-17” – załącznik nr 1 (Objawienie miłości).
2. Plansza Nawrócenie – rodzaje (załącznik nr 2).
3. Plansza Przykładowa droga nawrócenia (załącznik nr 3).
4. Teksty z Katechizmu Kościoła Katolickiego o nawróceniu (paragrafy: 1490, 1426-1429, 1433) – załącznik nr 4.
5. Ćwiczenia do tekstu – załączniki nr 5 i 6.
6. Pokaz: Trąd, dodatkowo prezentacja: Dzieci w Jeevodaya.
PRZEBIEG LEKCJI:
I. Wprowadzenie:
Czym jest nawrócenie? – „burza mózgów”, pogadanka o rodzajach nawróceń – wykorzystanie planszy (załącznik nr 2).
Nawrócenie wg KKK – odczytanie definicji – załącznik nr 4.
Nawrócenie dotyka wszystkich sfer życia człowieka. Jest doświadczeniem egzystencjalnym, poprzedza go jakiś proces, a sam moment jest aktem angażującym całego człowieka. Bóg staje w centrum życia człowieka – nawrócenie to świadomy wybór Boga i tych wartości, które kształtują ludzkie życie, ale to przede wszystkim łaska, którą człowiek otrzymuje od Boga. Nawrócenie może być wywołane przez czynniki zewnętrzne (np. choroba, śmierć bliskiej osoby) lub wewnętrzne.
II. Lekcja właściwa:
1. Odczytanie tekstów pt. Sonauram Mandavi i Mamta – załącznik nr 1.
2. Krótki wykład na temat Jeevodaya tytułem wyjaśnienia do tekstu. Można posłużyć się pokazem nt. trądu oraz prezentacją Dzieci w Jeevodaya.
Trąd – bakteryjna choroba zakaźna skóry i nerwów. Zakażenie następuje droga kropelkową przez długotrwały kontakt z chorym. Obecnie uleczalna; wczesne wykrycie zmniejsza ryzyko okaleczeń. Nieleczona choroba okalecza kończyny i twarz.
Jeevodaya – Ośrodek Rehabilitacji Trędowatych w Indiach, w stanie Chhattisgarh założony w 1969 roku przez ks. dr Adama Wiśniewskiego, lekarza, pallotyna. Celem działań ośrodka jest pomoc trędowatym i ich rodzinom (leczenie chorych, edukacja i wychowanie ich dzieci, które z powodu choroby (własnej czy kogoś z rodziny) są wykluczone ze społeczeństwa (nie mogą korzystać z opieki lekarza, chodzić do powszechnej szkoły).
Początkowo placówkę Jeevodaya stanowiły 3 wojskowe namioty, później powstały budynki: kościół, przychodnia, internaty, szkoła. Dziś Jeevodaya to ośrodek rehabilitacyjno-edukacyjno-wychowawczy, zamieszkały przez około 500 dzieci z rodzin dotkniętych trądem oraz około 100 osób (głównie wyleczonych trędowatych) podejmujących tam pracę. W 1989 roku, po śmierci ks. Adama do pracy jako lekarz zgłosiła się Helena Pyz, polska misjonarka z Instytutu Prymasa Wyszyńskiego. Od 1993 w Warszawie Instytut prowadzi Sekretariat Misyjny Jeevodaya, który organizuje pomoc charytatywną dla Ośrodka.
Ks. dr Adam Wiśniewski – pallotyn, lekarz. Od dziecka marzył o pracy misyjnej. Wyjechał na misje jako kapłan i lekarz; w Indiach leczył chorych na trąd – dla nich założył Ośrodek Jeevodaya („świt życia”). Oprócz posługi medycznej pełnił w Jeevodaya posługę duszpasterską, głosząc słowem i czynem Chrystusa. Obecnie posługą duszpasterską i zarządzaniem ośrodkiem zajmują się induscy pallotyni.
Ponad 80% dzieci w Ośrodku to z wyznania hinduiści. Katolicy stanowią niewielka część tej populacji. Wiele rodzin pracujących w Jeevodaya przeszło na katolicyzm. Chociaż Ośrodek jest katolicki, pomaga jednakowo wszystkim potrzebującym, niezależnie od wyznania.
3. Pogadanka na temat przeczytanego tekstu. Pytania:
Co jest cechą wspólną bohaterów tekstu?
Jak przebiegały ich drogi do spotkania z Chrystusem?
Co zdecydowało o przyjęciu chrześcijaństwa? (doświadczenie miłości)
W jaki sposób doświadczyli obecności Boga?(pomoc Ośrodka, dobroć innych ludzi)
4. Praca metodą „śnieżnej kuli”: wykonanie ćwiczenia (załączniki nr 5 i 6) dotyczącego pracy z przeczytanym poprzednio tekstem najpierw indywidualnie, następnie w parach i w grupach. Następnie grupy szukają odpowiedzi na pytanie:
Jakie etapy można wyróżnić podczas drogi spotkania trędowatych innego wyznania z Osobą Jezusa Chrystusa na przykładzie bohaterów tekstu?
Podsumowanie dyskusji w grupach, wykorzystanie planszy o przykładowej drodze nawrócenia (mapa mentalna, załącznik nr 3).
5. Odpowiedź na pytanie: Jakie znaczenie ma pełnienie uczynków miłości w ewangelizacji? Podsumowanie.
Oprac. Małgorzata Wojewoda