Szkoła podstawowa, kl. 5-6

Cele lekcji:
Po skończonych zajęciach uczeń:
WIEDZA
- zna warunki życia dzieci w ośrodku Dżiwodaja w Indiach, czas powstania ośrodka, nazwiska pracujących tam misjonarzy,
- wie, co to jest trąd i jakie są jego konsekwencje dla człowieka, szczególnie w Indiach,
- zna brzmienie kilku słów i zdań w języku hindi i ich polskie znaczenie,
UMIEJĘTNOŚCI
- umie poprawnie napisać nazwy: mieszkańców Indii, wyznawców hinduizmu, języka urzędowego w Indiach itp.,
- próbuje włączyć się w dyskusję, podejmować samodzielne myślenie,
- doskonali umiejętność współpracy z grupą osób,
POSTAWY
- uświadamia sobie wielką wartość rodzinnego domu w życiu każdego człowieka,
- uczy się akceptacji dla innych ludzi i ich sytuacji życiowej, zrozumienia i empatii dla tych, którym żyje się trudniej,
- docenia wartość tego, co posiada, jeśli ma wygodniejsze warunki życia, zdrowie itp.,
- zauważa potrzebę pomocy dotkniętym chorobą, biedą, odrzuceniem; chce się z nimi dzielić, na ile potrafi,
- kształtuje w sobie postawę odpowiedzialności za losy innych na wzór misjonarzy, którzy jadą do innych krajów, aby nieść pomoc.
Czas pracy: 2 godziny.
Metody: praca z tekstem, pogadanka, „burza mózgów”, obcy przybysz, ćwiczenia, plansza, symulacje.
Formy pracy: indywidualna, zbiorowa, praca w grupach.

Materiały i środki dydaktyczne:
- tekst „Dżiwodaja to mój dom” (załączniki nr 1 i 5) z ćwiczeniami,
- plansze do pracy metodą „burza mózgów” (załączniki nr 2 i 3),
- plansza do nauki słów i wyrażeń (hindi) związanych z pojęciem „dom” (załącznik nr 4).

Przebieg lekcji:
I. Wprowadzenie
Pogadanka na temat roli rodzinnego domu z wykorzystaniem metody „burza mózgów” i planszy (zał. nr 2)
Przykładowe skojarzenia (pojęcia i wydarzenia) związane ze słowem dom, np.:
rodzina (rodzice, dzieci, dziadkowie); wspólne mieszkanie, rodzice pracują, aby dzieci miały utrzymanie; wspólne przygotowywanie i spożywanie posiłków; rodzinne święta; wyjazd na wakacje; rodzice pomagają dzieciom w nauce;
rodzice idą z chorym dzieckiem do lekarza, pielęgnują chore dziecko…
II. Lekcja właściwa
1. Odczytanie tekstu „Dżiwodaja to mój dom” (załącznik nr 1).
2. Pogadanka na temat tekstu z wykorzystaniem pytań zamieszczonych pod tekstem.
3. Czy Dżiwodaja może być domem? Dlaczego dzieci mówią o nim „mój dom”? – praca w grupach (dyskusja) z wykorzystaniem metody Obcy przybysz (schemat do ćwiczeń – zał. nr 5) zakończona wykonaniem metaplanu na podstawie pozytywnych opinii o Dżiwodaja jako domu (plansza – zał. nr 3).
4. Głośne odczytanie wyrażeń z ramki zamieszczonych pod tekstem: Indie, Hindus, hinduista, hindi itd. i wykonanie ćwiczenia słownikowego.
5. Poznanie brzmienia kilku słów i zdań w języku hindi – wykorzystanie planszy „Dom w języku hindi” (załącznik nr 4).
6. Symulacje – zabawa w małego Hindusa - ćwiczenia służące zapamiętaniu zwrotów w języku hindi:
a) Przygotowujemy teren do zabawy – jako dom może posłużyć stolik. Umieszczamy na nim kartonik z napisem dom w języku hindi (‘ghar jak się wymawia; można także wykaligrafować to słowo w języku pisanym). Stolik ozdabiamy wg pomysłów, aby przypominał dom, np. zrobić dach, wykorzystując nakrycie stołu, wstawić do środka jakieś sprzęty, przedmioty używane w domu (np. naczynia, mały stolik, kwiatek).
b) Zabawa: jedno z dzieci wchodzi do środka, a reszta ćwiczy wymowę w języku hindi ghar me (w domu), następnie to samo dziecko mówi me ghar me hu (jestem w domu), kolejno dzieci wchodzą do domku i powtarzają me ghar me hu (jestem w domu), me accia/acci hu (mam się dobrze). Zabawę można powtarzać wielokrotnie. Podsumowanie zabawy: czy ten rodzaj ćwiczeń ułatwił nam nauczenie się krótkich zwrotów w hindi?
Słówka hindi (polskie brzmienie) do zapisania na tablicy:
Ghar – dom
Ghar me – w domu
Accia – dobrze (dla chłopaka)
Acci – dobrze (dla dziewczyny)
Me – ja
Huu – jestem, mam się.
III. Podsumowanie
Próba odpowiedzi na pytanie: czy Dżiwodaja to prawdziwy dom? Czy jest on zwyczajny czy niezwykły? W czym różni się od domu rodzinnego?
IV. Praca domowa: krótkie pisemne opowiadanie na temat „Mój rodzinny dom”.
Oprac. Małgorzata Wojewoda